Urodzony 1 marca 1958 roku w Giżycku. W latach 1977-1982 studiował archeologię w Katedrze Archeologii Śródziemnomorskiej na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie uzyskał tytuł magistra ze specjalnością w starożytnej Asyrii (rzeźba i malarstwo). W tym samym okresie studiował wybrane zagadnienia w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego. Jednocześnie współpracował z galerią klubu studenckiego "Hybrydy" oraz działał w studenckim ruchu dziennikarskim publikując szereg artykułów i współredagując m.in. pismo "Argo". W latach 1982-1985 studiował dziennikarstwo na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego oraz Religioznawstwo na Wydziale Socjologii UW. W tym okresie publikował w Kurierze Polskim, współpracował z programami historycznymi Telewizji Polskiej, a także prowadził Galerię Sztuki Pracowni Konserwacji Zabytków oraz kontynuował działalność naukową w badaniach archeologicznych w Polsce i za granicą.

W 1985 roku zdaje egzamin na Wydział Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych W Warszawie. Zanim jednak rozpoczął kolejne studia, został ubrany w wojskowy mundurek z tytułem „podchorąży”, który zrzucił w 1986 roku. Działalność w Akademii Sztuk Pięknych trwa w latach 1986-1991 i kończy się kolejnym tytułem magistra i dyplomem w pracowni sztuki awangardowej profesora Grzegorza Kowalskiego. W tym okresie rozpoczyna samodzielną pracę twórczą eksperymentując z różnymi materiałami i pozostając ostatecznie przy brązie. Od 1989 roku wystawia i bierze udział w konkursach związanych z rzeźbą (około 70 wystaw, w tym kilkanaście nagród i wyróżnień), realizuje zamówienia, sprzedaje w kraju i za granicą - zajmuje mu to zwykle jesienno-zimową połowę roku. Wiosenno-letnią porę roku przeznacza na naukowe badania archeologiczne mając na tym polu wyjątkowe, unikatowe w skali ogólnopolskiej odkrycia, które potwierdzone zostały m.in. stypendium Ministra Kultury i Sztuki w 1999 r.

Jest wolny i takim chce pozostać. Nie należy do żadnego związku twórczego (chociaż na początku lat dziewięćdziesiątych miał epizod ze Związkiem Artystów Rzeźbiarzy, w którym był przez jedną kadencją prezesem okręgu warszawskiego), nie należy do żadnej koterii twórczej ani towarzystwa wzajemnej adoracji. Nie zabiega o rozgłos. Robi swoje a efekty tej działalności rozsiane są na sześciu kontynentach - od Kanady po Australię i od Republiki Południowej Afryki po Rosję z największymi kolekcjami w Warszawie (PL), Portand (USA) i Taipei (RC), a także w formie zindywidualizowanych statuetek i jednostkowych rzeźb znalazły się w rękach kilkuset czołowych polskich naukowców, artystów, muzyków i działaczy kultury.

Rzeźby z brązu są wynikiem "przemyślanego lenistwa" i wyjątkowej niechęci do tzw. ciężkiej pracy twórczej. Rzeźby nie powstają w znoju i cierpieniu, lecz wręcz przeciwnie, lekko i jako wynik swoistej zabawy z materią. Sprowadza się to najogólniej rzecz biorąc do zamiany materiałów nietrwałych takich jak drewno, tkaniny, papier i wosk w metal (brąz). Przy tym w ostatecznej wersji mają formę figuralną, której dalekiego echa można doszukać się w sztuce asyryjskiej, babilońskiej czy egipskiej. Tematy krążą wokół podstawowych mitów i wydarzeń historycznych naszej europejskiej cywilizacji zahaczając czasem o współczesność. Mimo powagi tematu oraz zadumy widocznej w tworzonych postaciach - podkreślonych zapatrzeniem się w niebo - to każda rzeźba, tak naprawdę, jest żartem.